مبعث مبارک
گفتی که یک دیار هرگز به ظلم و جور نمی ماند
بر پا و استوار
والا پیامدار محمد
بعدن نوشت: نمیدونم چرا یه مدت خیلی طولانی که این کاریکاتور رو داشتم برعکس فکر میکردم. فکردم اون ادم روی سقف داره نور و امید رو از خونه خودش برمیداره و میذاره رو خونه های مردم...
به این میگن مثبت اندیشی مفرط آیا ؟؟؟ یا چی ؟؟؟؟
گذر زمان بی من
"امروز، سه شنبه ششم خرداد ماه یک هزار و سیصد و نود و سه"
وقتی به این فکر میکنم که این تنها سه شنبه ایه که 6 خرداد 93 هست، که این تنها روزیه که این مشخصاتو داره و فردا یعنی یه روز دیگه هم از عمرم گذشته احساس پوچی می کنم، این سه شنبه برای خودش یه موجود (نمیدونم یه اتفاق یا یه تاریخ یا هر چی که شما بگید !!! ) مجزاست، مثل من که یه انسان مجزام، یه کسی که فقط خودمم و دیگری نیستم، مثل من که یه شناسنامه مجزا دارم و با بقیه متفاوته؛ اونم یه سری مشخصات تک داره که فقط مربوط به خودشه نه هیچ زمان دیگه ای.
همه چیزایی که فقط یه دونه ازشون وجود داره با ارزشن (البته به جز من ! ) پس این سه شنبه، این لحظه، همین ثانیه که داره میگذره با ارزشه چون همین یه دونه ازش بود و از الان به بعد دیگه این یه دونه وجود نداره ...
یه دفعه به خودم اومدم دیدم یه ماه از تاریخی که قول داده بودم کارمو تموم کنم گذشته، تو این مدت بارها تاریخو از خانواده و دوست و آشنا و فامیل و تلویزیون شنیدم ولی هیچ وقت مغزم پیغام نداده که داره دیر میشه.
+ خیلی وقته که زمان رو فراموش کردم و این خیلی بد و آزاردهنده س.
مهمان ناخوانده
حس خوبی نیست وقتی درست وسطای بیست و چهار سالگی بشی مجموعه ای از بیماری هایی که بعد از شصت سالگی منتظرشون بودی ...
باران
باران می بارد ... اردیبهشت است ... این باران را مقدس می دانند ... همه باران ها مقدسند ... در کوتاه ترین زمان ممکن آسمان را وصل می کند به زمین ... اگر اهلش باشی از نردبانش میروی ... تا اوج ... بالای بالا ...
باران یعنی حال بی نظیر عاشقی ... به آنی میبینی دل داده ای بی آن که معشوقی داشته باشی ... شاید آدم زیر باران عاشق خودش می شود، عاشق خدای درونش، همو که از رگ گردن نزدیک تر است و ته ته وجودش حسش می کند، همان که وقتی سخت نیازش داری "هست" ... همینجاست ... درست همین جا که منم، همان جا که تویی ...
باران یعنی نقطه نقطه تا خدا ... باران یعنی نقطه نقطه تا درون .
دیوانه وار عاشق بارانم