ربعِ قرنِ صدیقه

یادمه تو سالای مدرسه یه بار یه معلم دینی گفت همون اندازه ای که پدر و مادر گردن بچه هاشون حق دارن در مقابلشون مسئولن. پرسیدم مثلا کجا؟ گفت مثلا انتخاب اسم برای بچه جاییه که در قبالش از والدین سئوال میشه. همون موقع به این فکر میکردم که ینی مامان و آقاجون هم تو انتخاب اسم من کم گذاشتن و مسئولن؟ بزرگتر که شدم و معنی اسمم رو بهتر درک کردم. همون موقع ها یکی(یادم نیست کی!) گفت اسم هر شخص معرف شخصیتشه. اکثر آدما شبیه اسمشونن.

همین برام شد یه تلنگر تا سعی کنم در حد اسمم باشم. معنی اسمم بهم بیاد، نماد شخصیت واقعیم باشه. اینکه چقدر موفق شدم یا نه رو نمیدونم ولی با اطمینان میتونم بگم همه ی همه ی تلاشمو براش کردم و همیشه سعی میکنم "صدیقه" باشم.

-----------------------------------------------

25 عدد وسطیه نه بزرگه نه کوچیک.

25  سالگی سن زیادی نیست، سن کمی هم نیست. 

حس میکنم دقیقا وسط زندگی گیر افتادم.

+ درست مثل روزای بچگی روز تولدمو دوست دارم. چون این روز فقط و فقط روز منه. اختصاصی خودم و این انحصار حس خوبی بهم میده.

+ فردا آزمون استخدامی دارم. برام دعا کنید.