درس عبرت

-بهش میگیم استاد این سئوال هیچ پیشینه علمی نداره، مگه نه؟! می خنده! 

-می گیم آخه این مواردی که گفتید لحاظ کنیم اصلا ربطی به این پروتکل نداره، اصلا مربوط به این نوع تمرینات نیست! میگه هرچیش مربوطه لحاظ کنید!!! 

-میگم پس آخه چرا نوشتید با در نظر گرفتن همه موارد فوق!!! میگه نکته انحرافیه !!! 

-میگم اگه میفرمودید نکته انحرافیه بیشتر وقت امتحانو صرف بهم ریختن پروتکلم نمیکردم و الان همشو باید از نو بنویسم وقت نمیشه ! میگه بنویس بهونه نیار ...

-آقای "ق" (از بچه های درس خون و شرِّ کلاس) : فقط سئوال 1 نیاز به 3-4 ساعت نوشتن داره چطوری زمان کل امتحان 90 دقیقه س؟ میخنده و نگاه میکنه !

-بعد از چند دقیقه استاد با لبخند : هیچ وقت هیچ کس نمیتونید ادعا کنه که سئوال 1و2 رو کامل جواب داده !!!

بحث و دعوای آقای "ق" استاد بالا میگیره...

-استاد : تو که اینقد ادعات میشه چرا حرف میزنی؟ بنویس دیگه. تو که هاروارد هم در حد خودت نمی بینی. آقای "ق" : بله اگه تو هاروارد هم دو دو تا چهار تا یاد بدن و بخوان 156×564 رو امتحان بگیرن اونجام جای ما نیست !

و ...

همیشه از عصبی کردن بچه ها سر جلسه امتحان لذت میبره! هیچ وقت نشاط و خنده ای که موقع حرص زدن بچه ها تو چهره ش موج میزنه رو ندیدم! فقط می خنده، فقط می خواد به همه ثابت کنه که بی سوادن، که بلد نیستن و حتی همین جا هم از سرشون زیاده ! 

امتحان که تموم شد موقع بیرون رفتن از کلاس با خنده میگه: شماها این کارا رو با بچه های مردم نکنید!

بهترین چیزی که تو این دانشگاه یاد میگیرم اینه که در آینده چطوری نباشم!