هیس!

هیس! صدای فریاد همه دختران ...

هیس! صدای فریادی به وسعت معصومیت تمام دخترکان ...

فریاد همه ما که تو با چشم حرمت روحمان را شکستی، روح و آرامشمان را دریدی ...

از صدایت، گوش هایم را برای نشنیدنت تربیت کردم و کم کم شنیدن یادم رفت ...

از نگاهت، چشمانم را برای ندیدنت تربیت کردم و دیگر نمیبینم؛ نه تو را و نه دیگری را ...

ولی هنوز هستی، هنوز راهی هست برای از بین بردنم ...

و باید سکوت کنم چون آبروی من، عفت من، شخصیت من یعنی این سکوت ...

من باید سکوت کنم چون مادرم می گوید: "اگه دختر سالم باشه کسی کاری به کارش نداره" ...

سکوت می کنم چون فریادم چراغ سبزی ست برای سایر لاشخورها ...

تو پرده ها می دری و من فقط سکوت می کنم؛ فقط نگاه می کنم و نمی بینمت، فراموشت می کنم اما هنوز هستی؛ هنوز اینجایی؛ در تمام کوچه ها و خیابان های این شهر ...

هیس! صدای فریاد همه دخترانی ست که هر روز "مرادها" آن ها را می کشند و "حاجی"ها نگران آبرویشان هستند.

هیــــــــــــــــــس ...

*امروز "هیس! دختران فریاد نمی زنند" را دیدم و ...