زن

حالِ نابِ بی قراریست
اشک است
شوقِ مدامِ از سر بی تابیست
... یکسرِ فهم نبودنِ بودن هاست
قدمهای جلوتر است
رقصِ نگاهی مات روی آینه
انتظار کنارِ پرده پشت پنجره
یکسره آه
یکسره ذوق
دوست داشتن بدون بودن
و بی فرزند مادر بودن

زن فهم مرد از خودش هم است

زن عجیب است
برای همین غریب بوده است
مانده است
می ماند

زن خود دوست داشتن است
برای همین تنهاست
خودش هم خبر ندارد بی نیاز است
زن راز است.